Το συνοδευτικό στοιχείο διακίνησης κατά την μεταφόρτωση αγαθών
Η εφαρμογή των Ελληνικών Λογιστικών Προτύπων (Ν.4308/2014), από 01/01/2015, είχε ως κύριο στόχο την εισαγωγή ενός απλούστερου, εκσυγχρονισμένου και ενοποιημένου νομοθετήματος, το οποίο θα διευκόλυνε τις επιχειρήσεις και θα άμβλυνε γραφειοκρατικές διαδικασίες παλαιότερων νόμων.
Ένα θέμα, που αντιμετωπίζουν αρκετές επιχειρήσεις, είναι αυτό της μεταφόρτωσης αγαθών σε ενδιάμεσο χώρο αποθήκευσης, έως ότου αποσταλούν στον τελικό τους προορισμό. Η χρήση ενός Δελτίου Αποστολής από την έναρξη έως την ολοκλήρωση της αποστολής και όχι η έκδοση νέου από το σταθμό μεταφόρτωσης, εξοικονομεί χρόνο και ελαχιστοποιεί τυχόν λάθη κατά την έκδοση νέου παραστατικού.
Στις διατάξεις των άρθρων 11 και 16, του Κ.Β.Σ. (Π.Δ. 186/1992), ο οποίος ίσχυε έως 31/12/2012, αναφορικά με την έκδοση Δελτίου Αποστολής για τη μεταφόρτωση αγαθών, υπήρχαν αρκετές αναφορές που καθόριζαν τη σχετική διαδικασία.
Η υπ’ Αρ. Πρωτ. 1015389/98/0015/24.3.2008 απάντηση της Διεύθυνσης Βιβλίων και Στοιχείων, όριζε ότι «…σε περίπτωση μεταφόρτωσης εμπορευμάτων, σε Φ.Ι.Χ. ή Φ.Δ.Χ., προκειμένου να μεταφερθούν στον τελικό προορισμό (αποθηκευτικό χώρο κ.λπ.), μπορεί να χρησιμοποιείται το συνοδευτικό φορολογικό στοιχείο που αρχικά εκδόθηκε, στο οποίο υποχρεωτικά θα αναφέρεται το γεγονός της μεταφόρτωσης σε Φ.Ι.Χ. ή Φ.Δ.Χ., το σημείο – τόπος μεταφόρτωσης των εμπορευμάτων και η ώρα έναρξης της συγκεκριμένης μεταφοράς (μεταφόρτωσης) …».
Ομοίως η 1067992/454/0015/29.10.2007 απάντηση της ίδιας Διεύθυνσης, ανέφερε ότι «… για τη μεταφορά των υλικών από … (έναν τόπο) … προς την έδρα της επιχείρησής σας απαιτείται η έκδοση ξεχωριστών δελτίων αποστολής για κάθε φόρτωση – αποστολή, είτε αυτή γίνεται με Ι.Χ.Φ., είτε με Φ.Δ.Χ., δεδομένου ότι οι ποσότητες που μεταφέρονται πρέπει να ταυτίζονται με αυτές που αναγράφονται επί του δελτίου αποστολής και επομένως η διακίνηση προς την έδρα της επιχείρησής σας δεν δύναται να γίνει με το αρχικά εκδοθέν Τ-ΔΑ του προμηθευτή σας, εφόσον η αναγραφόμενη επί αυτού ποσότητα δεν ταυτίζεται με αυτή που πράγματι μεταφέρεται …».
Συνεπώς, σε περιπτώσεις μεταφόρτωσης αγαθών, εφόσον μεταφέρονταν ακριβώς οι ίδιες ποσότητες, γινόταν μνεία του τελικού προορισμού και της ενδιάμεσης στάσης, δεν απαιτούνταν έκδοση νέου Δελτίου Αποστολής.
Ομοίως, η Εγκύκλιος ΠΟΛ.1004/4.1.2013, ερμηνεύοντας τις διατάξεις του Κ.Φ.Α.Σ. (Υποπαράγραφος Ε.1., άρθρο 1, ν. 4093/2012), ο οποίος ίσχυε έως 31/12/2014, ανέφερε ότι «…στην περίπτωση που η διακίνηση των αγαθών γίνεται με ευθύνη του εκδότη του δελτίου αποστολής, μέσω ενδιάμεσου σταθμού (π.χ. ενδιάμεση στάση στην κατοικία του οδηγού και στη συνέχεια μεταφορά στον τελικό παραλήπτη), υποχρεωτικό περιεχόμενο του δελτίου αποστολής αποτελεί η διακεκριμένη αναγραφή της ημερομηνίας και της ώρας έναρξης της αποστολής των αγαθών μέχρι τον ενδιάμεσο σταθμό, καθώς και η ημερομηνία και η ώρα έναρξης της διακίνησης από τον ενδιάμεσο αυτό σταθμό, έως τον τελικό παραλήπτη» (Άρθρο 5, παρ. 5, στοιχείο ε’).
Αν και οι προαναφερόμενες διατάξεις δεν ισχύουν πλέον, αφού έχουν καταργηθεί τόσο ο Κ.Β.Σ. όσο και ο Κ.Φ.Α.Σ., θεωρήσαμε σκόπιμο να τις αναφέρουμε, επειδή ακριβώς απεικονίζουν το πνεύμα του Υπ. Οικονομικών, σχεδόν επί είκοσι χρόνια, σχετικά με τη μεταφόρτωση των αγαθών.
Σύμφωνα με την περ.1, της παρ. 8, του άρθρου 5, της ΠΟΛ.1003/31.12.2014 (Ερμηνευτική Εγκύκλιος Ν.4308/2014), σχετικά με τα παραστατικά διακίνησης, «… Η οντότητα απαιτείται να είναι σε θέση να τεκμηριώνει οποτεδήποτε στη διάρκεια του χρόνου, τις για οποιοδήποτε σκοπό, διακινήσεις αγαθών, απευθείας ή μέσω τρίτου …». Στην περ. 2, της ίδιας διάταξης ορίζεται ότι «Το παραστατικό διακίνησης εκδίδεται, σε κατάλληλο χρόνο, για την αποστολή ή την παράδοση ή τη διακίνηση των αποθεμάτων, συνοδεύει τα αποθέματα μέχρι τον τελικό προορισμό τους και διαφυλάσσεται από τους αντισυμβαλλόμενους, πλην των ιδιωτών. Δεν απαιτείται έκδοση παραστατικού διακίνησης εφόσον εκδίδεται άμεσα τιμολόγιο πώλησης που συνοδεύει τα αγαθά κατά τη διακίνησή τους …»
Όσον αφορά στο περιεχόμενο του παραστατικού διακίνησης, βάσει της περ.5 της προαναφερόμενης διάταξης, απαιτείται να αναγράφονται τουλάχιστον τα παρακάτω «…α) πλήρης επωνυμία ή το ονοματεπώνυμο, η διεύθυνση και ο Α.Φ.Μ. αποστολέα και παραλήπτη, β) η ποσότητα και το είδος των διακινούμενων αγαθών αναλυτικά και γ) η ημερομηνία που έγινε η διακίνηση. Οίκοθεν νοείται ότι αναγράφεται η διεύθυνση στην οποία παραδίδονται τα αγαθά, εάν διαφέρει από τη διεύθυνση της έδρας του παραλήπτη. Σημειώνεται ότι, δεν υπάρχει η υποχρέωση αναγραφής, μεταξύ άλλων, της ώρας παράδοσης ή αποστολής, του αριθμού κυκλοφορίας του φορτηγού αυτοκινήτου ή του πλωτού μέσου, του τόπου αποστολής και του τόπου προορισμού κ.λπ. χωρίς να συνιστά παράβαση η αναγραφή οποιουδήποτε επιπλέον περιεχομένου. Ωστόσο, η εμπλεκόμενη οντότητα έχει σε κάθε περίπτωση την υποχρέωση να τεκμηριώνει επαρκώς τη διακίνηση των αποθεμάτων της …».
Από τα παραπάνω, κατά την άποψή μας, συνάγεται, ότι για τη μεταφόρτωση των εμπορευμάτων, ακόμη και αν μεσολαβήσει διανυκτέρευσή τους σε ενδιάμεσο σταθμό, δεν απαιτείται η έκδοση νέου παραστατικού διακίνησης, το οποίο και θα τα συνοδεύει στον τελικό τους προορισμό. Σε περίπτωση ελέγχου όμως, θα πρέπει να μπορεί η επιχείρηση να αιτιολογήσει πλήρως την κάθε διακίνηση αγαθών. Η αναγραφή της ημερομηνίας έναρξης της αποστολής αλλά και της παράδοσης στον παραλήπτη, ο τόπος μεταφόρτωσης, καθώς και η αιτιολογία της μεταφόρτωσης, είναι στοιχεία τα οποία θεωρούμε ότι στοιχειοθετούν επαρκώς τις ιδιαίτερες συνθήκες της μεταφοράς.
Πηγή: TAXHEAVEN
