Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα-1

Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα – Μια πρώτη προσέγγιση των σχετικών με τον Κ.Φ.Α.Σ. διατάξεων

Της Μάγδας Κρυστάλλη, Λογίστρια – Φοροτεχνικός

Πριν λίγο καιρό ολοκληρώθηκε η δημόσια διαβούλευση για το σχέδιο νόμου “Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα και συναφείς ρυθμίσεις”.

Πρόκειται για ένα κείμενο που έχει γίνει επί το πλείστον θετικά αποδεκτό από τους φορείς και τους συλλόγους επιχειρήσεων και λογιστών, κυρίως γιατί επιδιώκεται μέσα από αυτό να γίνει μια κωδικοποίηση των λογιστικών κανόνων και να απλοποιηθούν οι φορολογικές διατάξεις.

Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να παρουσιάσει επιγραμματικά τα κύρια σημεία του σχεδίου νόμου και ειδικότερα των σχετικών με τον Κ.Φ.Α.Σ. διατάξεων, που περιλαμβάνονται στα Κεφάλαια 2 και 3 του υπό ψήφιση Νόμου. Σε κάθε περίπτωση επιβάλλεται η προσεκτική μελέτη του πλήρους κειμένου προκειμένου να γίνει κατανοητό στο σύνολό του.

Κατ’ αρχήν στο σχέδιο νόμου οι όροι “επιτηδευματίας” του Κ.Β.Σ. ή “Υπόχρεοι απεικόνισης συναλλαγών” του Κ.Φ.Α.Σ. δεν χρησιμοποιούνται, αλλά γίνεται λόγος για “οντότητες”.

Το Κεφάλαιο 1, περιλαμβάνει 2 άρθρα. Στο άρθρο 1 ορίζονται οι οντότητες που εφαρμόζουν τις ρυθμίσεις αυτού του νόμου, καθώς και οι κατηγορίες που έχουν υποχρέωση σύνταξης των χρηματοοικονομικών τους καταστάσεων βάσει των Διεθνών Προτύπων Χρηματοοικονομικής Αναφοράς (Δ.Π.Χ.Α.).

Με το άρθρο 2 καθορίζονται τα κριτήρια βάσει των οποίων κατατάσσονται οι οντότητες σε κατηγορίες βάση μεγέθους, σε πολύ μικρές, μικρές, μεσαίες και μεγάλες οντότητες. Γίνεται χωριστή αναφορά στις οντότητες της παρ.2(γ) του άρθρου 1, δηλαδή στις Ο.Ε., τις Ε.Ε. και τις ατομικές επιχειρήσεις, οι οποίες εντάσσονται στην κατηγορία των πολύ μικρών οντοτήτων με μόνη προϋπόθεση ότι ο κύκλος εργασιών τους δεν υπερβαίνει το ποσό του 1.500.000 ευρώ.

Το Κεφάλαιο 2 (άρθρα 3 έως 7) αναφέρεται στους κανόνες τήρησης των λογιστικών αρχείων (βιβλίων) και στοιχείων (παραστατικών), το χρόνο ενημέρωσης των αρχείων και τη διαφύλαξή τους, με μια προσπάθεια απλοποίησης και εκσυγχρονισμού του Κ.Φ.Α.Σ..

Στο άρθρο 3 μεταξύ άλλων ορίζεται ότι οι πολύ μικρές οντότητες της παρ.2(γ) του άρθρου 1 μπορούν να επιλέξουν να καταρτίζουν μόνο την Κατάσταση Αποτελεσμάτων του υποδείγματος Β.6 (μπορείτε να τη δείτε στη σελ. 123, παράρτημα Β΄, του σχεδίου νόμου)  και σε αυτή την περίπτωση -που δεν συντάσσουν ισολογισμό- δύνανται να χρησιμοποιούν ένα κατάλληλο απλογραφικό λογιστικό σύστημα για την παρακολούθηση των στοιχείων της παρ.1 του άρθρου 3. Βλέπουμε λοιπόν ότι διατηρείται το όριο των 1.500.000 ευρώ για την δυνατότητα τήρησης απλογραφικών βιβλίων του προϊσχύοντος Κ.Φ.Α.Σ..

Με το άρθρο 5 που αφορά τη διασφάλιση αξιοπιστίας λογιστικού συστήματος ρυθμίζεται το ζήτημα της τεκμηρίωσης της διακίνησης, καθώς ορίζεται ότι με κατάλληλες δικλίδες η οντότητα παρακολουθεί τα παραλαμβανόμενα και αποστελλόμενα αποθέματα, είτε έχουν τιμολογηθεί είτε όχι. Ομοίως παρακολουθεί τα αποθέματά της σε χώρους τρίτων ή τα αποθέματα τρίτων σε δικούς της χώρους. Διευκρινίζεται μάλιστα ότι προκειμένου η οντότητα να είναι σε θέση να τεκμηριώνει οποτεδήποτε τις διακινήσεις αγαθών οφείλει όταν δεν έχει ληφθεί παραστατικό διακίνησης ή πώλησης  να καταχωρεί σε κατάλληλο αρχείο τις απαιτούμενες πληροφορίες (επωνυμία, διεύθυνση, Α.Φ.Μ. εμπλεκόμενου μέρους, ποσότητα και είδος διακινούμενων αγαθών και ημερομηνία διακίνησης) αμελλητί με την παραλαβή των αποθεμάτων. Θα πρέπει να δοθούν οδηγίες από τη φορολογική διοίκηση σχετικά με την έννοια του όρου “κατάλληλο αρχείο”.

Στο Κεφάλαιο 3 (άρθρα 8 έως 15), σχετικά με τα παραστατικά πωλήσεων, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφοροποιήσεις σε σχέση  με τα αντίστοιχα άρθρα του Κ.Φ.Α.Σ..

Με το άρθρο 10 εισάγεται η έννοια του απλοποιημένου και του συγκεντρωτικού τιμολογίου. Ορίζεται ότι επιτρέπεται η έκδοση απλοποιημένου τιμολογίου σε περίπτωση που το ποσό του τιμολογίου δεν υπερβαίνει το ποσό των 100 ευρώ ή όταν το εκδιδόμενο τιμολόγιο τροποποιεί και αναφέρεται σε αρχικό τιμολόγιο. Το συγκεντρωτικό τιμολόγιο αναφέρεται σε διαφορετικές παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών.

Πρέπει να σημειωθεί, ότι με το άρθρο 11, ο χρόνος έκδοσης του τιμολογίου σε περίπτωση πώλησης αγαθών ορίζεται το αργότερο μέχρι τη 15η μέρα του επόμενου μήνα της παράδοσης ή αποστολής αγαθών, κατά περίπτωση, ενώ σε περίπτωση παροχής υπηρεσιών, όπως και βάση του Κ.Φ.Α.Σ. με  την ολοκλήρωση της υπηρεσίας. Σε περίπτωση έκδοσης συγκεντρωτικού τιμολογίου, αυτό εκδίδεται το αργότερο μέχρι τη 15η μέρα του επόμενου μήνα από το μήνα εντός του οποίου πραγματοποιήθηκε το πρώτο γεγονός της πώλησης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών που συμπεριλαμβάνεται στο συγκεντρωτικό τιμολόγιο.

Το άρθρο 20 αναφέρεται στην επιμέτρηση αποθεμάτων και υπηρεσιών και η ουσιαστική μεταβολή που επιφέρει στις διατάξεις που ίσχυαν με τον Κ.Φ.Α.Σ. είναι η κατάργηση της χρήσης της μεθόδου “Τελευταίο Εισαχθέν – Πρώτο Εξαχθέν” (LIFO).

Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι διατηρείται η διάταξη σχετικά με την απαλλαγή από την υποχρέωση διενέργειας φυσικής απογραφής για τις επιχειρήσεις που ο τζίρος τους δεν υπερβαίνει τα 150.000 ευρώ για τις χρήσεις από 1/1/2015 και μετά. Εκκρεμότητα παραμένει πάντως η απαλλαγή και για την απογραφή που αφορά τη χρήση που λήγει στις 31/12/2014, καθώς δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι στιγμής, παρά τις διαβεβαιώσεις από το Υπουργείο Οικονομικών.

Μελετώντας το κείμενο του σχεδίου νόμου διαπιστώνουμε ότι γίνεται μια προσπάθεια εκσυγχρονισμού του υφισταμένου λογιστικού συστήματος, χωρίς όμως να δίνονται τα χρονικά περιθώρια που απαιτούνται για μια ομαλή προσαρμογή στο νέο λογιστικό περιβάλλον. Για μια ακόμα φορά οι λογιστές αντιμετωπίζουν μια ριζική αλλαγή στο αντικείμενο της δουλειάς τους, αναμένοντας ερμηνευτικές οδηγίες για την διασαφήνιση των θεμάτων που προκύπτουν.