Ανδρέας Κ. Σακελλαριάδης
Λογιστής – Φοροτέχνης
Τι ίσχυε:
Σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 4 του Π.Δ. 88/1999 που ενσωμάτωσε την Κοινοτική Οδηγία 93/104/ΕΟΚ στο Ελληνικό Εργατικό Δίκαιο, «1. Όταν ο χρόνος ημερήσιας εργασίας υπερβαίνει τις έξι ώρες, πρέπει να χορηγείται διάλειμμα τουλάχιστον 15 λεπτών, κατά τη διάρκεια του οποίου οι εργαζόμενοι δικαιούνται να απομακρυνθούν από τη θέση εργασίας τους. Τα διαλείμματα αυτά δεν επιτρέπεται να χορηγούνται συνεχόμενα με την έναρξη ή τη λήξη της ημερήσιας εργασίας», χορηγείται υποχρεωτικά διάλειμμα στον εργαζόμενο μετά από (6) έξι ώρες εργασίας και είναι τουλάχιστον 15 λεπτά της ώρας, για εύλογο χρονικά διάστημα σύμφωνα με την καλή πίστη. Δεν επιτρέπεται να είναι συνεχόμενα με την έναρξη ή τη λήξη της ημερήσιας εργασίας και δεν αμείβεται εκτός εάν έχει συμφωνηθεί διαφορετικά.
Η παράγραφος 2 του άρθρου 4 του Π.Δ. 88/1999 αναφέρει τα εξής:
2. Οι τεχνικές λεπτομέρειες του διαλείμματος και ιδίως η διάρκεια και οι όροι χορήγησής του εφόσον δεν ρυθμίζονται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή από την κείμενη νομοθεσία, καθορίζονται στο επίπεδο της επιχείρησης στα πλαίσια της διαβούλευσης μεταξύ του εργοδότη και των εκπροσώπων των εργαζομένων (Ν. 1264/1982 “Για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων” (79/Α)) ή των εκπροσώπων τους για θέματα υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων (άρθρα 2 (παράγραφος 4) και 10 του Π.Δ. 17/1996] και σύμφωνα με την γραπτή εκτίμηση κινδύνου [άρθρο 8 (παράγραφος 1) του Π.Δ. 17/1996], στην οποία θα πρέπει να εκτιμώνται και οι κίνδυνοι που συνδέονται με την οργάνωση του χρόνου εργασίας.
Τι ισχύει:
Με την διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 4808/2021 τροποποιείται η παράγραφος 1 του άρθρου 4 του Π.Δ. 88/1999 και πλέον για τη χορήγηση του διαλείμματος στους εργαζόμενους, τέσσερις (4) [αντί για έξι (6) που ίσχυε πριν] ώρες ημερήσιας εργασίας για την χορήγηση του διαλείμματος, ενώ τίθεται και ανώτατο όριο διαλείμματος, το οποίο φτάνει τα τριάντα (30) λεπτά ημερησίως. Παράλληλα διασαφηνίζεται ότι ο χρόνος του διαλείμματος δεν αποτελεί χρόνο εργασίας και δεν επιτρέπεται να χορηγείται συνεχόμενο με την έναρξη ή την λήξη της εργασίας.
Ο χρόνος διαλείμματος δεν είναι εντός του οκταώρου εκτός εάν έχει συμφωνηθεί κάτι τέτοιο στην ατομική σύμβαση εργασίας ή εάν αυτό προβλέπεται από Συλλογική Σύμβαση εργασίας ή Διαιτητική Απόφαση.
Να αναφερθεί ότι κατά την διάρκεια του διαλείμματος οι εργαζόμενοι δικαιούνται να βρίσκονται εκτός του χώρου εργασίας.
Συνεπώς από τις ανωτέρω διατάξεις προκύπτει ότι προϋπόθεση για να χορηγηθεί διάλειμμα θα πρέπει ο χρόνος ημερήσιας εργασίας να υπερβαίνει τις τέσσερις (4) ώρες.
Εάν η απασχόληση είναι διάρκειας μέχρι τεσσάρων (4) ωρών δεν οφείλεται διάλειμμα, ούτε προκύπτει για μικρότερη απασχόληση αναλογία διαλείμματος.
Οι σχετικές ρυθμίσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 4 του Π.Δ. 88/1999 διατηρούνται σε ισχύ.
Τέλος, εξακολουθεί να ισχύει η ειδική για τους χειριζόμενους οθόνες οπτικής απεικόνισης ρύθμιση του Π.Δ. 398/1994 σύμφωνα με την οποία (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1 παρ.4) εφόσον δεν είναι εφικτό να οργανώνεται η εργασία με τέτοιο τρόπο ώστε φυσιολογικά να μπορεί ο εργαζόμενος να την εναλλάσσει με άλλες μορφές εργασίας είναι χρήσιμο να εξασφαλίζονται στον εργαζόμενο διαλείμματα εργασίας ανά δίωρο, ανάλογα με το είδος της εργασίας. Σε καμία περίπτωση τα διαλείμματα αυτά δεν πρέπει να συσσωρεύονται. Ο χρόνος απομάκρυνσης του εργαζομένου από την θέση εργασίας (είτε για διάλειμμα είτε για αλλαγή δραστηριότητας) μπορεί να είναι έως 15 λεπτά ανά δίωρο. Η ειδική ρύθμιση αφορά κατά το άρθρο 1 όλες τις επιχειρήσεις, εκμεταλλεύσεις και εργασίες του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα ανεξαρτήτως κλάδου οικονομικής δραστηριότητας στον οποίο κατατάσσονται. Συνεπώς βάσει της ανωτέρω ρύθμισης στον χειριζόμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή με οθόνη, αντί του ανώτατου ορίου των 30 λεπτών διαλείμματος της γενικής ρυθμίσεως του Νόμου 4808/2021 μπορεί να οφείλονται (κατά 8ωρο εργασίας) τρία 15λεπτα διαλείμματα, δηλαδή 45 λεπτά συνολικώς.
Πηγή: Taxheaven
